Etimolodjeye

candjî

Do viebe « wangnî » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
wangnaedje wangnaedjes

wangnaedje omrin

  1. çou k’ on wangne.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ortografeyes

candjî
E li scrîta (1100-1600) :
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

candjî
wangnaedje

Sourdants

candjî
  1. Jules Borgnet, Cartulaire de la commune de Namur, 1873, t. 2, p. 10