viernis
Etimolodjeye
candjîcalcaedje do francès « vernis » (minme sinse)
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /vjɛʀ.ni/ /vjɛʀ.nɪ/ /vjɛʀ.nis/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vjɛʀ.ni/
- Ricepeures : vier·nis
-
Bwès avou do viernis
-
Viernis a ongue
Sustantif
candjîviernis omrin
singulî | pluriyal |
---|---|
viernis |
- likide k' on oend po waeranti ou abeli on materiå (pinteure, bwès, ongue).
- « Lë tchèt m'a-st-apëçî
Kand dj' li a doné a magnî
Èt l' vèrnis’ dë m' dwèt èst djus ! »
— Bernard Vanorlé : Fau lès cauves Noer Boton l° 505, p. 20-21.. - On måva viernis
- « Lë tchèt m'a-st-apëçî
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :