Etimolodjeye

candjî

Bodje "tiene", avou l’ cawete « -eur »

Sustantif

candjî

tieneur femrin (nén contåve) (cåzu todi singulî)

  1. cwålité ou difåt di çou k' est tiene.
    1. (pus stroetmint) air ki n' est nén trop froede, ou pus si tchôde.
      • Åtoî do clokî, nos fjhans ene ronde Wice ki n os n' estans k' ene seule vwès Po responde å tchant del nateure Ki gruzene divins les bwès Cwand l' nute rispåd si doûce tieneur Joseph Schetter, Gretri, p. 26 (fråze rifondowe).
      • C' est seulmint cwand il a yeu seré l' ouxh padrî lu k' il a vraiymint sintou l' tieneur ki s' pormoenne pattavå Lucien Somme, L’èfant d’on-ôte, p. 82 (fråze rifondowe).
      • Lès-oûhês l’ riqwèrèt, li monså faît s’ niyêye
        divins ’ne fotche conte si bôr èt, qwand l’ Bêté tchèrèye
        påhûl’mint d’vins les steûles èl doûce tièneûr dèl nut′,
        c’est sor lu qu’ po tchanter l’ råskignoû s’apîcetêye Henri Simon.
    • Cwand vos gotes rispitèt sol rotche ki vs cwirt mizere,
      Ou si dj' sins ene tieneur k' amonte foû d' vos oizires,
      Dj' end a bén do plaijhi Louis Lagauche, "L' inmant", Tchanson po l’ Mouhagne, (1947), p. 142 (fråze rifondowe).
    1. (imådjreçmint) flåwisté, måke d' exhowe

Mots vijhéns

candjî
  • (air divnowe frisse, al nute, e l' esté) : friskete

Ratournaedjes

candjî
tieneur