teraire
-
On teraire.
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « taratru » (minme sinse), avou è-divnance d’ on A etimolodjike[1][2]. Rifondaedje ki shût eraire.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tɛ.ˈʀeʀ/ /tɛ.ˈʀe/ /tɛ.ˈʀel/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tɛ.ˈʀɛʀ/
- Ricepeures : te·raire
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
teraire | teraires |
teraire omrin
- usteye do tcherpetî et do tchårlî, po forer des gros trôs dins l’ bwès.
- Il ont agrandi l’ trô avou l’ teraire, et-z î stitchî bén precieuzmint li baston d’ TNT, li detonoe et l’ metche. — Lucyin Mahin.
- Å toû adon d’ fé plaece po l’ buzleure do mitan ; ça, c’ est avou on teraire. — Léon Gengoux (fråze rifondowe).
Ortografeyes
candjîOrtografeyes
candjîOmofoneye
candjî- (possibe) terire
Sourdants
candjî- ↑ L. Remacle La différenciation dialectale en Belgique romane avant 1600, p. 51
- ↑ P. Marchot, Fonolodjeye do walon do Bork, hagnon 62 & 115.