Gåmès

candjî

Etimolodjeye 1

candjî

Divancete

candjî

tchû (nén candjåve)

  1. amon / emon / mon; tcheu.
    • Tchû nous, en Gaume, on a in plat qu'on noume la toufâye, quu c'est des crompîres èt doul chicorâye.
      • Tcheu nozôtes, e l' Gåme, on-z a on plat k' on lome li toufêye, ki c' est des crompires et del tchicorêye.

Dischindance

candjî

Etimolodjeye 2

candjî

Tayon-bodje latén « caput », adon racuzinåve avou francès « chef » dins l' sins di «dibout d' on fi».

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
tchû tchûs

tchû omrin

  1. dibout, coron.
    • {{lang|lorg|Alôrs lu slo è coumèci à lûre èt au tchû d’in moumèt, lu vouyadgeû, ratchauffi, è r’tèrè s’manté Bernard Daussin, ratournant ene fåve d’ Ezope, Li bijhe et l’ solea.
      • Alôrse, li slo a comincî a lure, et å dbout d' on moumint, li voyaedjeu, restchåfé, a rtiré s' mantea.
  2. boket.