Etimolodjeye

candjî

Bodje « sour- », bodje A do viebe « soude » avou l’ cawete « -on »

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî

sourdon omrin

  1. pitit sourdant.
    • Dji l’a volou s’crîre è walon,
      — Li clér lingadje di m’mére —
      Pasqui, parèy’ å frisse surdon
      Qu’abouy’têye foû dèl tére,
      Ci lingadje-là vint foû di m’coûr…
      Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 9.
    • Sourdon loucant vosse rôbe ki s' disrôle et ki danse,
      Molén ki toûne, cloke ki xhiltêye, såvadjès fleurs ! Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), A l’Årdène, p. 146 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

sourd, sourdant

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :