soglot
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén * « singlutus ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /sɔ.ˈɡlɔ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /sɔ.ˈɡlɔ/
- Ricepeures : so·glot
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
soglot | soglots |
soglot omrin
- foirt tchoûlaedje ki fwait målåjhey do respirer.
- Les soglots lyi sofoként s' vwès — Motî Forir (fråze rifondowe).
- E s’ vwès plinne di miråcoleye :
Noste aiwe wåde li brut d’ ses soglots— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.15-16, “Li Pèheu à l’Vège” (fråze rifondowe). - Mins, fwait a fwait ki tot s' edoime et ki m' pinsêye
S' enonde diviè l' sovnance avou l' samrou des flots ;
La k' les stoeles si murèt come des spites di falo !
I m' shonne k' a l' toele di l' aiwe ene douce vwès sussene
Èn air ki m' avize rire ou kék' longou soglot…— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 100 (fråze rifondowe).
- sospir.
Ratourneures
candjî- tchoûler a soglots, plorer a soglots.
- fé s’ dierin soglot : dihoter.