rideu
Etimolodjeye
candjîNo d’ fijheu do viebe : «rider».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀi.ˈdøː/ /ʀi.ˈɡøː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.ˈdøː/
- Ricepeures : ri·deu
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | rideu | rideus |
femrin | rideuse | rideuses |
rideu omrin
- li ci ki ride (po s' amuzer)
- Po drovi les voyes, on ateléve deus foirts tchivås al sôrcire; mins avou çou ki dmoréve, i gn aveut co assez po les rideus : del djournêye, les efants, del shijhe, les djonneas avou deus ou troes cmeres ossu — Émile Pècheur (fråze rifondowe).
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.