pufkene
Etimolodjeye
candjîMot-brut « puf » avou l’ dobe cawete « -kene ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pyf.ˈkɛn/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : puf·kene
Sustantif
candjîpufkene femrin
- mwaijhe odeur.
- Kéne pufkene voci ! — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- On-z ode li pufkene e s' cwårtî — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Vos årîz dvou vey tertos apicî nos narenes, tot breyant: pufkene ! Kéne flaireur ! — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Cwand nos djhans "i flaire" e walon, on tuze a del pufkene, dismetant k' e francès, «du flair» sereut puvite ene cwålité — Émile Sullon (fråze rifondowe).
- laide maladeye ki s' prind, aprume les maladeyes metowes pås rapoirts do seke.
- Il a-st hapé l' pufkene — Motî Forir (fråze rifondowe et rarindjeye).
- laide tire.
- Båre n' a måy volou hanter…
Les omes, por leye, c' e-st ene pufkene !
Ele inme mî d' cwefer Sinte Catrene,
Ki di s' leyî ene miyete tchoufter— Joseph Vrindts, "Racontules et råtchåds" (1920), p.143; "Riscompinse" (fråze rifondowe).
- Båre n' a måy volou hanter…
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîmåle odeur
Sipårdaedje do mot
candjîw. do Levant, Basse Årdene (Bijhe)
Ortografeyes
candjîRatournaedjes
candjî mwaijhe odeur
- Francès : puanteur (fr), odeur nauséabonde (fr), odeur pestilentielle (fr)