puçlaedje
Etimolodjeye
candjîBodje « pucea » avou l’ cawete « -aedje »
Sustantif
candjîpuçlaedje omrin
- estance d' ene djin k' est pucea ou pucele, ki n' a nén co yeu d' rapoirts secsuwels.
- Si dj' ouxhe yeu on côp m' rapire, i n'ouxhént nén yeu s' puçlaedje — Jhau, Quatre dialogues de paysans (1631-1636) (fråze rifondowe).
- Si ç' vierdje la fjhéve måye miråke
K' ele rindreut des puçlaedjes
Gn a pus d' eune tote binåjhe
Ki frént pelerinaedje
— François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :