Etimolodjeye

candjî

Bodje « pucea » avou l’ cawete « -aedje »

Sustantif

candjî

puçlaedje omrin

  1. estance d' ene djin k' est pucea ou pucele, ki n' a nén co yeu d' rapoirts secsuwels.
    • Si dj' ouxhe yeu on côp m' rapire, i n'ouxhént nén yeu s' puçlaedje — Jhau, Quatre dialogues de paysans (1631-1636) (fråze rifondowe).
    • Si ç' vierdje la fjhéve måye miråke
      K' ele rindreut des puçlaedjes
      Gn a pus d' eune tote binåjhe
      Ki frént pelerinaedje
      François Barillié, divins Li camarad′ dè l'joie, 1852 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
puçlaedje