posturete
Etimolodjeye
candjîBodje « postur- » (« posteure ») (avou candjmint d’ voyale), avou l’ cawete « -ete » ; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 2002).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pɔs.ty.ˈʀɛt/
- Ricepeures : pos·tu·rete
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
posturete | posturetes |
posturete femrin
- pitite posteure k’ on croet k’ a on povwer madjike, dins les rlidjons animisses.
- Cwand èn ome-å-nkisi cåze a ses posturetes, i lzî djåze come on mwaisse ki cmande ses sudjets. — Lucyin Mahin, ratournant Jean-Marie Lecomte.