Etimolodjeye

candjî

Aplacaedje avou loyeure di : «pas» + «d’» + «grés».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
pas d’ grés

pas d’ grés omrin

  1. (mot do bastimint) cwårêye plaece ådzeu d' montêyes, la k' on s' pout djoker.
    • A l' intrêye des djårdéns, Ali rinda les deus tchvås a on sôdår di gåre, et s' monta-t i les montêyes di l' apårtumint; Youssef esteut sol pas d’ grés Joseph Mignolet, dins « L' amour a l' Alambra », p. 65 (fråze rifondowe).
    • On voet pal poite on hopea d' vîs solés sol pas d' grés— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe).
    • I rinteure è s’ cabâne èt d’so l’ pas d’ gré dè l’ câve,
      Ètérre d’on côp
      S’jôye èt s’ mag’zau
      Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.

Sinonimeye

candjî
fén des montêyes

Ratournaedjes

candjî
fén des montêyes