Loukîz eto : ملّة, ملحة.

Arabe marokin candjî

=‎ «mella7» (mellaH)
=‎ «ⵎⴻⵍⵍⴰⵃ»
= «ملاح»

Etimolodjeye candjî

Bodje « ملّة » (mella) (rilidjon, droeteur moråle), lu-minme do minme mot d' arabe classike bodje arabe « مِلَّة » (millah) (rilidjon d' Abråm), lu-minme do bodje ebreu « מִילָה » (mila) (discalotaedje, soûmint del rilidjon djwive); pu ridaedje (nén espliké) do halcrosse h di «mellah» riprezintant on ta marbota (ة), po on dvuzlé H (ح), çou ki ndè fwait on mot vijhén do mot «ملحة» (melHa, sé), çou ki stombia l' edvintaedje d' ene fåve etimolodjike come cwè les djwifs håynént les tiesses des innmis do zultan, wårdêyes dins do sé, so les murayes di leu coulot. Dataedje do mot : 1541.

Prononçaedje candjî

Sustantif candjî

ملّاح omrin

  1. (mot do bastimint) (Istwere) (rilidjon djwive) mellah, coulot d' ene veye reziervé ås djwifs, avou si prôpe administråcion (divant 1965).
  2. (djeyografeye) boket d' ene veye la k' gn aveut ene coulêye rén k' po les djwifs, divant 1965, date di l' ebagance eviè Israyel.

Mots vijhéns candjî

Dischindance candjî

Waitîz eto candjî

  Lijhoz l’ årtike mellah so Wikipedia

Sourdants candjî

  • Etimolodjeye: Sourdant:ARY6 pp. 110-114 (ki mostere li rapoirt avou l' mot mella, milla, mila (boune kidujhance e-n arabe marokin, discalotaedje e-n ebreu, did la rilidjon d' Abråm, pu des djwifs), mins n' voet nén li rujhe des deus H diferins.
  • Dataedje: Hirschberg, Histoire des juifs de l'Afrique du Nord, rimimbré pa Sourdant:ARY6 p. 110.