louca

Walon (Rifondou)

• 
  louca d' on mårticot

Etimolodjeye

Do viebe «loukî», (avou les rîles di scrijhaedje do son K), avou l’ cawete « -a »

Prononçaedje

• AFE :
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /lu.ˈka/ (minme prononçaedje pattavå)
• Ricepeures : lou·ca

Sustantif

singulî	pluriyal
louca	loucas

louca omrin

1. manire di loukî.
   • Fwait a fwait k' les botayes si vudént, come ene fene toele di brouyård a rcovrou l' louca des omes et l' a rindou covisse. — Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
   • Mins s' les ouys n' ont pus nou louca
     Ses oreyes etindént les dvizes
     Ki vnént tchaeke feye foû des raxhisses
     Ki l' neveuze aveut leyî la…
     — Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

loukeure, waita, riwaita, adouyaedje

Sipårdaedje do mot

w. do Levant

Ratournaedjes

manire di loukî

• Francès : regard ^(fr)