liyon
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « liyon », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /li.ˈjɔ̃/
- Ricepeures : li·yon
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | liyon | liyons |
femrin | liyone | liyones |
liyon omrin
- grande biesse a cwate pîs, ki vike e l’ Afrique, ki rshonne a ene sôre di grand tchet avou des poys ki tirnut sol rosse, eyet ki l’ måye a-st ene grosse caime et rilomé po esse li rwè des biesses.
- On intind l’ liyon rudji. — Motî d’ Nivele, a « rudji » (fråze rifondowe).
- Tes omes k' ont passé cial tot fjhant l' pôlet l' madoûle
Po sayî d' nos emacraler,
N' ont nén compris ki l' djoû k' on liyon groûle
Il est bén målåjhey a-z andoûler !— Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120 (fråze rifondowe).
-
On liyon.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :