lere
Etimolodjeye 1
candjîTayon-bodje latén « hedera » , lu-minme do viebe « haerere » (ataetchî), did la l' vî lingaedje d’ oyi « edre » avou l' aplacaedje di l' årtike.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /lɛʀ/ /løʀ/ /løːʀ/ /ljeʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /lɛʀ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
lere | leres |
lere omrin (pus sovint eployî å pluriyal)
- (plante) sôre di rampioûle k’ on lait crexhe so les dvanteures di måjhon.
- On djoû, li ptit Djan-Pire trova-st on ni d’ oujhea, catchî dins les leres — Louis Marquet (fråze rifondowe).
- Les verts vantrins d’ mossea so les pîs des grands åbes
Les vîs rotchîs tcherdjîs di grands leres come d’ ene båbe— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "L’crèyåcion d’Eve", tome 43, p. 140 (fråze rifondowe). - Emey cisse diloujhe,
Deus måjhones, la pus lon, padrî les maronîs,
Avou leu masse di lere et des rôzes sol pas d’ l’ ouxh,
Tuzèt – tot loucant ploure come on louke sins vey… — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Å triviès dèl plêve », 1922, p.21 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîEtimolodjeye 2
candjîBodje tîxhon * « hlaeri », e vî francès « larris »[1], e bas latén « larricium » (tere k’ on n’ pout nén coûtiver).
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
lere | leres |
lere omrin
- (vî vî mot) (djeyografeye) fagneus bwès.[2]
Parintaedje
candjî(minme sourdant etimolodjike)
Sourdants
candjî- ↑ motî toponimike Jespers
- ↑ TG3 p. 90.