lén
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « linum » (minme sinse).
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
lén | léns |
lén omrin
- (plante) coûtivêye plante, avou ene bele bleuwe fleur, k' on ahive po ses grinnes et ses filasses, ki l’ sincieus no, c’ est : Linum usitatissimum
- L' espindjeu a botlé l' lén k' il a spindjî di s' djournêye — Motî del Lovire, a «bot'ler» (fråze rifondowe).
- Adon, tos les cinsîs fjhént dins l' lén — Live so les coûteures a Djåçlete, p. 149 (fråze rifondowe).
- Å pus sovint, c' esteut les ptits cinsîs ki louwént leus teres a des martchands po mete do lén — Live so les coûteures a Djåçlete, p. 149 (fråze rifondowe).
- ôte plante do minme djinre, ki l’ sincieus no, c’ est : Linum spp.
Parintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13