horon
Etimolodjeye
candjîBodje * « escouron » do tayon-bodje latén « cor » (etimolodjeye nén acertinêye).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /hɔ.ˈʀɔ̃/ /ɔ.ˈʀɔ̃/ (H prumrece)
- (pa rfrancijhaedje) /ɔ.ˈʀɔ̃/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /hɔ.ˈʀɔ̃/
- Ricepeures : ho·ron
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
horon | horons |
horon omrin
- (mot des mnujhîs et scrinîs) spesse plantche di tchinne ou d' faw.
- Et, so l' plaece k' i crexha, k' i vica, k' i mora,
Si dressa, come ene tour, èn adjeyant moncea
D' horons, d' plantches et d' waxhlins, k' les martchands s' dispitît…
— Henri Simon, "Li rvindje di l' åbe" (fråze rifondowe).
- Et, so l' plaece k' i crexha, k' i vica, k' i mora,
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- horon : E1
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- xhoron : [!1900]