hagneure

Walon (Rifondou)

Bodje « hagn- », bodje A do viebe « hagnî » avou l’ cawete « -eure ».

AFE :
- diferins prononçaedjes :/ha.ˈɲøːʀ/ /ha.ˈɲɔʀ/ /a.ˈɲuːʀ/ /a.ˈɲuʀ/ (H prumrece)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ha.ˈɲøːʀ/
Ricepeures : ha·gneure

singulî	pluriyal
hagneure	hagneures

hagneure omrin

(mot d’ medcén) plaece do coir k' a stî hagneye (pa des dints).
plaece do coir k' a stî pikêye (d' èn inseke, d' on sierpint).
froedeur.
- Li tere, veve di tote si verdeure,
  Disk' å prétins,
  Va djemi dzo l' trop foite hagneure,
  Do måva tins. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les qwate saisons", p.66 (fråze rifondowe).
tinrûle hagnaedje sol pea d' on gnognot.
- Ele kitournéve si ptite divins ses bresses et lyi fjheut des dôsses so ses tchifes k' estént pus beles ki des pemes d' amour, a foice d' î mete des båjhes et des hagneures. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p. (fråze rifondowe).

Loukîz a : « hagnaedje »

Loukîz a : hagnaedje