hårcot
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje neyerlandès « hark » (rustea), avou l’ cawete « -ot »
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
hårcot | hårcots |
hårcot omrin
- (usteye) grand rustea avou des dints disca 25 cm longues, metous d' on seu costé.
- Li hårcot po mete l' ansene dins les royes di canada, les dints estént fwaits avou des picårds — Motlî d’ Tchonveye (fråze rifondowe et rarindjeye).
- On pingnîve li fåde å hårcot — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
- Les sårteus avént des hårcots po ramasser les coxhes dins les sårts divant d' dihawer — Båze di dnêyes di l’ Årdene nonnrece (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Gn aveut ossu des hårcots ås gurnouyes — Motî d' Bive (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Les piyotcheus avént des hårcots po råvler inte les beyes, et rsaetchî les balasses sol costé — Henri Lepage (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjî(minme sourdant etimolodjike)
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîrustea avou des grands dints d' on seu costé
- Almand : Ährenrechen (de)