groûler
Walon (Rifondou) candjî
Etimolodjeye candjî
Tayon-bodje latén « grunnire » (minme sinse), avou on ridaedje N/L, çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Viebe candjî
groûler (v. sins coplemint) (1ire troke) (codjowaedje)
- (brut) fé on fond brut del goidje, sins disserer les dints.
- On vént å monde, troes cwårt do tins E breyant ; on tchoûle et on tchoûle ; El vizaedje ratchitchî, on groûle ; Come s’ on n’ sereut djamåy contin. — « Malton », El Bourdon, lº 1, setimbe 1949, p. 5..
- (brut) fé on sourd mançant brut del goidje, tot djåzant do tchén, do liyon.
- On-z atindeut nos boyeas ttafwaitmint vudes groûler disk’ åd dibout do tchmin. — Noëlla Martin.
- Et s’ i lyi prind d’ groûler télfeye Et d’ emonter avou l’ måle bijhe K’ ashofele do waeraxhe payis, I n’ lyi deure ki l’ valeur d’ ene brijhe. — Henri Bragard, cåzant d’ l’ aiwe di Wårtchene.
Parintaedje candjî
Ortografeyes candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes candjî
fé on sourd mançant brut del goidje, tot djåzant do tchén, do liyon