feneu
Etimolodjeye
candjîNo d’ fijheu do viebe : « fener »
-
Fenresse
-
Feneu
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | feneu | feneus |
femrin 1 | feneuse | feneuses |
femrin 2 | fenresse | fenresses |
feneu omrin
- onk ki fene.
- On feneu et ene fenresse s' ashièt voltî padrî ene hougnete — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Li bocå s’ tape å lådje : c’ est les feneus, li fotche et l’ rustea so li spale — Henri Simon, "Fènå-meûs" (1907) (fråze rifondowe).
- Wice ki l' feneu, del campagne fwait s' twelete
Èt k' al vesprêye on ratchesse les berbis,
K' avå les bodjes li spirou pidjole
— Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 24 (fråze rifondowe).