Etimolodjeye

candjî

Bodje « egoyisse » avou l’ cawete « -té » çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -isté »; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 2007).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî

egoyisté femrin (nén contåve) todi singulî

  1. manire di s' codure d' on bon-por-lu, d' ene boune-por-leye.
    • Çou k’ ele djereye après, noste egoyisté, c’ est åjhey a comprinde : si må cdure dins les rapoirts do seke, dj' ô bén : viker divins les sekelreyes Lucyin Mahin, ratournant li Lete sint På ås Galates.
    • Les djins ki volnut viker a môde da Djezus-Cri ont språtchî podbon leu-z egoyisté, et tot çou ki va-st avou Lucyin Mahin, ratournant li Lete sint På ås Galates.

Sinonimeye

candjî

egoyisse

Ratournaedjes

candjî
kidujhance rén k' e pinsant a lu-minme