Etimolodjeye

candjî

Bodje vî grek « ἔβενος » (ébénoss) lu-minme d' on bodje e vî vî edjicyin. Adonwpis pal voye do latén « ebenus » et do francès « ébène ».

 
Bwès d' ebinne

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
ebinne ebinnes

ebinne femrin

  1. (åbe), (mot des mnujhîs et scrinîs) sôre di noer bwès des tropikes sovint eployî po des forfants meubes.
    • Ene regue d' ebinne Motî Forir (fråze rifondowe).
    • On scwere d' ebinne Motî Forir (fråze rifondowe).
  2. (coleur) noer, sombe coleur di brun.
    • Et so ciste aiwe claire et londjinne,
      L' ombion des tours s' î vént bagnî
      Cwand l' lune rôle e-n on cir d' ebinne,
      El doûce niyêye des « Cénk clokîs »Louis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 126 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
noer forfant bwès des tropikes
coleur ebinne