ebinne
Etimolodjeye
candjîBodje vî grek « ἔβενος » (ébénoss) lu-minme d' on bodje e vî vî edjicyin. Adonwpis pal voye do latén « ebenus » et do francès « ébène ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter /ɛ.ˈbɛ̃ːn/ /e.ˈbɛ̃ːn/ /e.ˈbɛːn/
- (pa rfrancijhaedje) /e.ˈbɛn/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛ.ˈbɛ̃ːn/
- Ricepeures : e·binne
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
ebinne | ebinnes |
ebinne femrin
- (åbe), (mot des mnujhîs et scrinîs) sôre di noer bwès des tropikes sovint eployî po des forfants meubes.
- Ene regue d' ebinne — Motî Forir (fråze rifondowe).
- On scwere d' ebinne — Motî Forir (fråze rifondowe).
- (coleur) noer, sombe coleur di brun.
- Et so ciste aiwe claire et londjinne,
L' ombion des tours s' î vént bagnî
Cwand l' lune rôle e-n on cir d' ebinne,
El doûce niyêye des « Cénk clokîs »— Louis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 126 (fråze rifondowe).
- Et so ciste aiwe claire et londjinne,