Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « pressia ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
durion durions

durion femrin

  1. (mot d’ medcén) sôre d' infleure k' on hape sol pea après bråmint des froxhaedjes.
    • Agaesses kimoudreyes,
      Målureus durions,
      Çou k' endè vont vey,
      E-n on sfwait toubion ! Henri Simon, "Å bourlå" (1883) (fråze rifondowe).
    • Cwand dj’ årè des belès hådes, et les durïons* djus d’ mes mwins,
      Nolu ni m’ såreut ricnoxhe, ni dire di la wice ki dj’ vén. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «L’heritège dè moûnî», p.153 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
durion