doudièw
Etimolodjeye
candjîAplacaedje viebe + si coplemint : « doûs » + « Diè ». Vént d' ene siclameure da Tartufe di Moliere « doux Dieu ».
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
doudièw | pices-crosse |
doudièw omrin et femrin
- djin ki fwait les cwanses d' esse dévôt po-z adawyî les djins.
- (pa stindaedje do sinse) onk ki n' dit nén çou k' i pinse, ki n' fwait nén çou k' i dit.
- Voleûr fer l’ doudièw âtoû dèl fèye Graindôr, po l’ amou qu’èle a rascoyî les cintinnes di mèyes qui s’ pére a sucî âs pauvès djins dè tins dèl guére…— Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Rôllé Cossin.
Sinonimeye
candjî- (onk ki n' dit nén çou k' i pinse) : fås djwif, chôgnård, fås Pilåte, toursiveus
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- doudièw : E1
Li mot n’ est nén dins :