Etimolodjeye

candjî

Aplacaedje viebe + si coplemint : « doûs » + « Diè ». Vént d' ene siclameure da Tartufe di Moliere « doux Dieu ».

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
doûdièw doûdièws

doûdièw omrin

  1. djin ki fwait les cwanses d' esse dévôt po-z adawyî les djins.
  2. (pa stindaedje do sinse) onk ki n' dit nén çou k' i pinse, ki n' fwait nén çou k' i dit.
    • Voleûr fer l’ doudièw âtoû dèl fèye Graindôr, po l’ amou qu’èle a rascoyî les cintinnes di mèyes qui s’ pére a sucî âs pauvès djins dè tins dèl guére… Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Rôllé Cossin.

Sinonimeye

candjî

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins :

Ratournaedjes

candjî
onk ki fwait les cwanses d' esse dévôt
onk ki n' fwait nén çou k' i dit

Mot-fråze

candjî

doûdièw

  1. mostere li colere, li pawou.
    • Dji n' voe pus tere ni cir.
      Doûdièw ! Ki va dj' divni ?
      Dj' a mes ouys plins d' poûssire ;
      Li monde va t i fini ? Jean-Joseph Dehin, "L' orèdje" (1848) (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

candjî
doûdièw