djowea
Etimolodjeye
candjîBodje francès « joiel » avou l’ cawete « -ea », adon racuzinåve avou l' francès « joyau » et l' inglès « jowel ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /djɔ.ˈwɛː/ /djɔ.ˈweː/ /djɔw.ˈja/ (betchfessî ea)
- diferins prononçaedjes : /djɔw.ˈja/
- Ricepeures : djo·wea
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djowea | djoweas |
djowea omrin
- (mot d’ djowalî) ene pire taeyeye ou on ptit cayet ki sieve a gålioter et k' a bråmint del valeur, soeye-t i k' il a stî foirt bén travayî, soeye-t i kel matire leye minme a del valeur.
- Des djoweas d' feme.
- Loukîz m' on pô ci bea djowea.
- (imådjreçmint) foû bea cayet.
- C' est l' djowea del fiesse, del måjhone.
- Al såjhon k' les fenresses vont-st ås tchamps csemer l' four, Brudje, li djowea des Flandes, fijha triboler ses clokes e l' oneur do mariaedje do duk Tchåle di Bourgogne — Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére, p. 101 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :