djouglete

Loukîz eto : djouwete.

Walon (Rifondou)

Bodje « djougl- » ‎(« djougler ») avou l’ cawete « -ete » d’ eployaedje po les deus sekes.

singulî	pluriyal
djouglete	djougletes

djouglete femrin

efant ki n' sondje k' a djouwer.
- Ké djouglete ki c' est ç' gamén la ! — Motî del Lovire (fråze rifondowe).
mwais djouweu, mwaijhe djouweuse.

	singulî	pluriyal
	djouglete	djougletes

djouglete omrin (purade eployî come addjectif sudjetrece)

ki djowe må (a on djeu d' societé).
- Vos estoz trop djouglete po djouwer a cwåtes po des liårds — Motî del Lovire (fråze rifondowe).
- I fåt esse djouglete po potchî ene bale pareye — Motî del Lovire (fråze rifondowe).
k' inme do djouwer.
- Et vos, mamjhele Îdå, vos li ptite payizante si tinrûle, si djouglete, vos frîz blåme ås tonires, si vite k’ aboute ene kesse. — Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.7 (fråze rifondowe).

E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.