djantijhe
Etimolodjeye
candjîBodje « djante » avou l’ cawete « -ijhe »
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djantijhe | djantijhes |
djantijhe femrin
- grosse pietche si sieve di soûmint, metans po ene souwinne di schoices.
- Ene djantijhe, c’ esteut ene grosse droete pîce; po fé ene souwinne po les schoices, on meteut deus djantijhes di cwate cénk metes, ene dissu tchaeke fotche ; onk des dbouts del djantijhe, on l’ adjokéve sol fotche et on poizéve l’ ôte dibout a tere — Lucyin Mahin, Ène bauke su lès bwès d’ l’ Ârdene, p. 43 (fråze rifondowe et rarindjeye).
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
- pîce di bwès, metowes so ene fotche, po fé ene souwinne (ene sôre di lét po les schoices di tchenea souwer).
- On prindeut deus belès fotches; on ls efiantixheut, et lzès piker dins tere; pu on meteut deus djantîs di cwate cénk metes, on dbout adjoké sol fotche, et l' ôte dibout al tere — Lucyin Mahin.
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :