dizoujhî

Walon (Rifondou)

Alofômes di d(i)-

Plinne cogne	Sipotcheye cogne
dizoujhî	dzoujhî

Etimolodjeye

Tayon-bodje latén "otiosus" (ki dmeure a rén), avou l' betchete "di-"; (avou on ristitchî Z po stoper l' ahiket) (po ristoper l' ahiket).

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Viebe

dizoujhî / dzoujhî (2^inme troke) (codjowaedje) [v.c.]

1. disbåtchî, rinde tot peneus.

   F. rendre désemparé.

2. fote ene dobleure a (bate platmint).
   • Mins les Caizerliks endè fjhît ene mocreye, Pinsant d' les dzoujhî; mins fourît rboutés (J. Leruth).

   F. rosser.

Disfondowes: d(i)zoûjî, d(i)zoûhî.

Addjectif

| dizoujhî, dizoujheye / dizoujhî, dzoujheye [addj. purade padvant]

1. diloujhî, eye, anoyeus(e).
   • Li ci k' est sins ovraedje est tot dzoujhî — Motî Forir (fråze rifondowe).
2. Noyé, ç' n' est nén l' fåve d' on dizoujhî påpåd — George Staelens (fråze rifondowe).
   • Valets, båsheles caracolént timpesse
     Divins ene ronde danse ; potchant come des dzoujhîs.
     Et sol pas d' l' ouxh ou l' aspoya d' ene finiesse,
     Tot lzès veyant bén des vîs sospirént…— Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 84 (fråze rifondowe).

F. ennuyé, désespéré, en désarroi.