disseulé
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | disseulé | disseulés |
femrin padrî | disseulêye | disseulêyes |
femrin padvant | disseulêye | disseulêyès |
disseulé omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- ki dmeure tot seu.
- Vola l'iviér vinou : so lès téres disseûlêyes,
pus rin, ni djins ni bièsses.
Lès r'lûhantès-èréres, rètrôk'lêyes è tchèri,
s'arènihèt dèdja,
èt l' bisteû, tot foû d' lu dè vèy qu'on l' mèt′ è sère,
beûrlêye divins lès stås. — Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, Li sûrdèdje. - Li bêté s’ risquêye
Foûs dèl’ neûristé,
Tapant sès bwèrgnêyes
So lès tchamps d’seûlés. — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.165.
- Vola l'iviér vinou : so lès téres disseûlêyes,
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
- disseulé : R13
Ratournaedjes
candjîSustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | disseulé | disseulés |
femrin | disseulêye | disseulêyes |
disseulé omrin
- onk ki dmeure tot seu.
- Ouy, djj vike come ene disseulêye. — Joseph Mignolet, « Li tchèsturlinne dèl Bèle Rotche, 1922, p.21 (fråze rifondowe).