Etimolodjeye

candjî

Calcaedje do francès « conjuger », lu-minme do latén « conjugare » (« rataetchî stroetmint »).

Prononçaedje

candjî

condjuguer (viebe å coplemint) (1ire troke) (codjowaedje)

  1. codjower.
    • So les cwate a cénk ans ki dj’ a stî dzo s’ patronaedje, on n’ m’ a måy fwait condjuguer on viebe ; nos n’ savîs minme çou k’ les mots condjuguer et condjugaizon volît dire. Henri Forir, Notul so lè bazè skol dè vî tin (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
condjuguer