condjuguer
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « conjuger », lu-minme do latén « conjugare » (« rataetchî stroetmint »).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /kɔ̃.d͡ʒy.ˈɡe/ /kɔ̃.ʒy.ˈɡiː/
- (pa rfrancijhaedje) /kɔ̃.ʒy.ˈɡe/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kɔ̃.d͡ʒy.ˈɡe/
- Ricepeures : con·dju·guer
Viebe
candjîcondjuguer (viebe å coplemint) (1ire troke) (codjowaedje)
- codjower.
- So les cwate a cénk ans ki dj’ a stî dzo s’ patronaedje, on n’ m’ a måy fwait condjuguer on viebe ; nos n’ savîs minme çou k’ les mots condjuguer et condjugaizon volît dire. — Henri Forir, Notul so lè bazè skol dè vî tin (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :