cabê
Etimolodjeye
candjîNo prôpe d’ on måfjheu k’ a passé come sustantif[1].
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ka.ˈbɛː/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ka.ˈbɛː/
- Ricepeures : ca·bê
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
cabê | cabês |
cabê omrin
- (vî mot) måfjheu, vårén, sakî avou ene åre å feu (pistolet, fizik) ki fwait des akes nén lweyås, å pus sovint dins l’ violince.
- Et cwand l' andje ås ouys di houlote
Ava bén fwait, bén edvinté,
Diè, rilujhant come li Beaté,
So ene nûlêye pus tene k' ene pelote,
Aroufla dvant nosse noer cabê,
Ki bateut des aiyes e l' nuteye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24 (fråze rifondowe). - Ele mi covéve, xhorbeut mes låmes,
Tot djhant : Cabê ! Vos m' fijhroz sofri !— Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 19 (fråze rifondowe).
- Et cwand l' andje ås ouys di houlote
Note
candjîDins l’ Motî Rmåke li vî (2inme ep.) on trouve eto ç’ mot cial (« kabai ») mins nén dins l’ minme sinse, il est metou po ene djin nén foirt malén, k’ est sot.
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîSourdants
candjî- ↑ Sorlon l’ Motî Haust