Etimolodjeye

candjî

Bodje neyerlandès « brandewijn » (gote k' on-z a distilé) avou l’ cawete «  »

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
omrin brandvinî brandvinîs
femrin brandvinresse brandvinresses

brandvinî omrin

  1. (no d’ mestî) onk ki distile del foite gote.
    • Et l' vén po nozôtes, c' est l' ci d' mon l' brandvinî— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe).
    • -I fåt, direz-vs torade di l' esprit ås savtîs
      Awè, lzî fåt di l' esprit ... di l' esprit d' brandvinî
      — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
brandvinî