bouter foû
Etimolodjeye
candjîAplacaedje di : «bouter» + «foû».
Vierbire
candjî- (viebe å coplemint) bouter (ene sakî) a l' ouxh.
- On l' a bouté foû po-z è prinde èn ôte.
- Åy mins asteure, on n' boute pus les djins foû come davance.
- (viebe å coplemint) distcherdjî (on batea).
- Les dokers boutént l' batea foû so on djoû.
- (viebe å coplemint) vudî on vere disk' a l' dierinne gote.
- Boutez vosse vere foû !
- (I boutèt leus veres foû. Hinri fwait ene xhene et tosse, Crespin å contraire si raletche) — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
- Li båshele, sins s' fé priyî, prind l' hena et l' boute foû.
- On s' laireut voltî bate a s' cou
Tant k' on vôreut, dit-st ele, po ndè boere do parey. — Joseph Kinable, Les crostillons, 1889, Li spot da Mareie, p.16 (fråze rifondowe).
- (viebe å coplemint) alårdji (on mousmint), tot prindant les costeures.
- Cwand les paltots des efants estént trop ptits, on lzès boutéve foû.
- (v. sins coplemint) brotchî.
- Li Balwer, avou ses crevasses,
Les målès yebes ki boutèt foû. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.108, “Li Paradis des Ch’vâx” (fråze rifondowe).
- Li Balwer, avou ses crevasses,
II. si bouter foû [vierbire a spitron, a prono] si forbouter. F. chute de rectum. On dit eto: si fortchôkî.