awè ptchî
awè ptchî | aveur putchî |
Etimolodjeye
candjîShûte des mots : « awè » + « ptchî » (prôpmint: « awè pus tchir »).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.wɛ.pt͡ʃiː/ /a.vøːʀ.py.t͡ʃiː/ /a.wɛʀ.py.t͡ʃiː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.wɛ.ˈpt͡ʃiː/
Vierbire
candjîawè ptchî
- inmer mî, awè meyeu, preferer.
- Dj’ a ptchî l’ minne ki l’ vosse — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Lès poyes èt totes lès-ôtès bièsses d’ avå l’ coûr avît p’tchî dè djåzer avou l’ rossê cok italiyin, qu’ èsteût si binamé, èt qui tchantéve si bin— Jean-François Renkin, So l' ancènî, 1894.
- Ki dji n' vis faiye nole poenne à vs dire çoula, mins dj' åreus ptchî, åd dizeur di vs rinde vosse pece, do co mete ene foû ni m' potche, pus vite ki d' lyi pårler d' bonåfidé !— Dieudonné Salme, "Guiyåme li bracneu", 1903, p.10 (fråze rifondowe).
- Ouy, dj’ a ptchî do sepi si l’ cir est todi bleu. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Soliloque », 1912, p.93-94 (fråze rifondowe).
- Est-ç' on blanc-betch k' a ptchî di vs fé des crolés ouys ki d' aler fé l' côp d' feu ? — Joseph Mignolet, "Al bèle fontinne, comèdèye è treûs-akes", 1924, p.36 (fråze rifondowe).
- Djonnes et vîs, femes, efants,
Ont yeu ptchî d' aveur fwin d' pan,
Ki do letchî tes botes ! — Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120-121 (fråze rifondowe).
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- avu p’-tchî : E1 (a « p’-tchî »)