atelêye
Etimolodjeye
candjîDo viebe « ateler », avou l’ cawete « -êye ».
Pårticipe erirece
candjî| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | atelé | atelés |
| femrin | atelêye | atelêyes |
atelêye femrin
- femrin pårticipe erirece (fok dins ene fråze al vwès passive), do viebe : «ateler».
- Li djonne cavale a stou atelêye å ptit tchår.
Ratournaedjes
candjî
Sustantif
candjî| singulî | pluriyal |
|---|---|
| atelêye | atelêyes |
atelêye femrin
- disdut, (guere, alaedje cou dzeu cou dzo).
- C’ est l’ moumint d’ rôler l’ four, ca del tcherå amonte on brut d’ atelêye — Henri Simon, "Fènå-meûs" (1907) (fråze rifondowe).
- Pinsez pol fiesse di Noyé, sacwantès eures di påye dins les payis wice ki totafwait va cou dzeu cou dzo, ça nos dinreut li rafiya ki l' atelêye s' arestaxhe — Charles Massaux (fråze rifondowe).
- troke di djins.
- I fwait bea. Kî est çki vént avou ?
– Mi ! Mi ! respond tot l' atelêye. — Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.147, « Nos ‘nn’ alans » (fråze rifondowe). - Awè ! (I xheye li lete et lét ... après) Qwand l' diåle n' a nén tot l' atelêye ... vo-m'-la prôpe ! — Louis Lagauche, "Câse d'on comichonaire" (1904), p.17 (fråze rifondowe).
- I fwait bea. Kî est çki vént avou ?