aprandjire
Etimolodjeye
candjîSustantivaedje d’ ene troke divancete « a » et do no « prandjire », del minme manire ki alnute, åmatén.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ap.ʀɑ̃.d͡ʒɛːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ap.ʀɑ̃.d͡ʒiʀ/
- Ricepeures : ap·ran·djire
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
aprandjire | aprandjires |
aprandjire femrin
- tins del prandjire.
- Dissu l’ tins d’ aprandjire,
Les viyès bounès djins s’ assopixhnut, påjhires
En aspoyant leu tiesse conte el dos del tcheyire. — Willy Bal (fråze rifondowe).
- Dissu l’ tins d’ aprandjire,
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîaprandjire
- Francès : temps de midi