abîmé
Etimolodjeye
candjîLoukîz a : « abimer ».
Viebe
candjîabîmé
- (viebe å coplemint) abimer.
- Hoûb te deu, t’abîmm ti noret. — Motî Rmåke li vî, 1839.
- Xhoube tes doets, t’ abimes ti noret.
- Hoûb te deu, t’abîmm ti noret. — Motî Rmåke li vî, 1839.
- (viebe å prono) s’abimer.
- Siss mazett la s’abîmm komm ô poursai. — Motî Rmåke li vî, 1839.
- Cisse mazete la s’ abime come on pourcea.
- Siss mazett la s’abîmm komm ô poursai. — Motî Rmåke li vî, 1839.
Ortografeyes
candjîRatournaedjes
candjîLoukîz a : abimer.
Pårticipe erirece
candjîabîmé omrin
- abimé.
- Il a abîmé tan de brave gin. — Motî Rmåke li vî, 1823.
- Il a abimé tant di bråves djins.
- Le bankrott l’on-tabîmé. — Motî Rmåke li vî, 1839.
- Les bancrotes l’ ont-st abimé.
- Il a abîmé tan de brave gin. — Motî Rmåke li vî, 1823.
Ortografeyes
candjî- abîmé : E177 (1823 & 1839)
Ratournaedjes
candjîLoukîz a : abimé.
Codjowa
candjîabîmé
- abimez ; indicatif prezintrece, deujhinme djin do pluriyal, do viebe « abimer ».
- Vo m’abîmé to rotan. — Motî Rmåke li vî, 1823.
- Vos m’ abimez tot rotant.
- Vo m’abîmé to rotan. — Motî Rmåke li vî, 1823.
Ortografeyes
candjî- abîmé : E177 (1823)
Ratournaedjes
candjîLoukîz a : abimez.