viole

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Scawaedje di « violon » ; come po « violon », li sinse di « prijhon » vént do rmetaedje des coides del viye viole ås båreas del prijhon ; mot cité dins l’ FEW 14 367b.

Prononçaedje

AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vjɔl/ (minme prononçaedje pattavå)
Ricepeures : nén rcepåve

Sustantif

singulî	pluriyal
viole	violes

viole femrin

(muzike) (vî) violon.
instrumint d' muzike ki djouwe tot seu, tot tournant ene manike.
- On danséve co al viole. — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- Ene brike clatche dins l' viole Faleut vey cori les feyes; Totes les caracoles Des danseus estént fineyes. — Bob Dechamps (fråze rifondowe).
prijhon.
- T' irès el viole. — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).

Èn ome ki djowe del viole.

Ratourneures

(violon)

bwès k' on fwait les violes : bwès d' acacia, ki s' ploye åjheymint.
esse do bwès k' on fwait les violes : (imådjreçmint) èn oizeur dire li contråve des ôtes; dire todi åmen a tot.
F. flexible, docile, maniable, mou, souple, commode.

(instrumint a manike)

tourner l' viole : fé aler ene viole tot tournant l' manike;
1. tourneu d' viole :
rimonter l' viole : rimonter lli rsôrt (d' ene viole otomatike)
ene brike dins l' viole : ene rujhe, ene aroke.
F. problème.