Etimolodjeye

candjî

Bodje « tinre » avou l’ cawete « -ûle », noûmot foirdjî pås fjheus d’ arimés lidjwès divant 1900.

Prononçaedje

candjî

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin tinrûle tinrûles
femrin padrî tinrûle tinrûles
femrin padvant tinrûle tinrûlès

tinrûle omrin et femrin

  1. amishtåve, djinti dins si cdujhance, ses manires.
    • I lyi aclapa ene tinrûle båjhe so s’ mashale.
    • Dj’ aveus spozé ene feume, d’ on tinrûle amour, […] — Henriette Wilmots, Li désespwèr d’on veuf (fråze rifondowe).
    • N’ oyéz-v' nin l’ huflèt dè måvi?…
      I sone l’ eûre ad’lé vosse finièsse,
      Et l’ favète lait heûre è corti
      Dès rîmês d’ ôr, qui fèt fruzi
      Fî parèye qu’ ine tinrûle carèsse…
      Joseph Mignolet.
    • So l' air del fanfåre,
      Tinrûle ou djoyeus,
      Fjhoz fruzi vos håres
      Come on tchén ki s' scheut !Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 128 (fråze rifondowe).
  2. (amagnî) k' a-st on tinre gosse.
    • Ele sont totes frisses et totes tinrûles… Ele mi fjhèt dedja gleter l' minton Paul-Henri Thomsin, ratournant Lès schtroumpfs èt lès bèrikes èmacralêyes, 2021, p. 5 (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

 Loukîz a : « tinre »

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • tinrûle : E1

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ratournaedjes

candjî
tinrûle