Loukîz eto : tcheté, tchestea.

Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « capitellum » (pitit dbout) çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ea ».

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

Sustantif

candjî

tchetea omrin

  1. gros fi (sovint del tchene) trimpé dins del hårpixhe kel coibjhî keudeut les solés avou.
    • Å moumint d' payî, les pîces d' ôr si candjèt e blankès soris ki corèt evoye dins les tcheteas et les hårpixhes, pask' el coibihî n' aveut nén metou do solide cur po les smeles (Emile Pècheur).
    • Contint, à sèchi l’ chètaî tot dè long,
      Dè magnî ’ne souêye crosse èt dè fer compte à pont.
      Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.
    On dit eto: djeudfi.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî

{{ratour |fr = ligneul (fr)