tchôkî evoye

Walon (Rifondou)

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

tchôkî evoye [vierbire a spitron, a coplemint]

1. tchôkî (ene sacwè) foû des plaeces wice k' on-z est toltins. Tchôke mu don ça evoye, don, nondidju ! rl a: taper evoye, fote evoye, schovter evoye. F. expédier, se débarasser de.

2. (måhonteus) tchessî (ene sakî) evoye sins doûceur, el fote a l' ouxh waeraxhmint. Abeye, la, vozôtes, tchôkîz mu tos ces mannets bribeus la evoye ! Il ont tchôkî les clandestins evoye pé k' des tchéns.

1. • Pwis 'le va-st amon s' vijhene Luceye,
     K' est ene sacrêye pansåde come leye,
     Boere cwate cénk tasses di crås cafè
     K' on tchôke evoye avou l' peket
     — Henri Forir, Satire en vers, 1836 (fråze rifondowe).

F. renvoyer, éconduire, congédier, chasser, expulser. Ny. wegjagen.

3. fé bråmint (d' l' ovraedje). Il ont tchôké on fel ovraedje evoye. F. déblayer, abattre, expédier (du boulot).

| tchôcaedje-evoye [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "tchôkî evoye". Avou les novelès lwès, li tchôcaedje-evoye des clandestins serè mo pus åjhey. F. expulsion, renvoi, évacuation, mise à la porte.

Bodjes:

• tchôkî
• evoye