sgoter
Cogne prumrece (dirî voyale) |
Dispotchaedje (dirî cossoune) |
Divanceye voyale (dirî cossoune) |
---|---|---|
sgoter | sigoter | esgoter |
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
sigoter u esgoter / sgoter (codjowaedje)
I. [v.c.] fé goter l' aiwe (djus d' ene sacwè). I fåt cure les betes dins del bolante aiwe, pu les sgoter, leyî rafroedi et presser po rsaetchî l' aiwe (C. Massaux). leye sigoter les clotches : dijheye a ene sakî ki s' aprestêye po ndaler a messe å prumi côp del clotche di l' eglijhe. leyîz sgoter l' makêye : prindoz pacyince, leyîz ene miete passer l' tins. Franwal: ahåyant po: "laisser du temps au temps".
II. [v.s.c.] passer doûçmint tot cåzant do tins. Les djoûs sgotnut onk après l' ôte (C. Denis). F. s'égrener.
- Divant l’aube qui s’ sigote,
Dji sins m’ coeûr à fligotes…
Quand rètindranges dins lès bouchons
Richantè lès p’tits mouchons ?
— Joseph Houziaux.
- Divant l’aube qui s’ sigote,