Etimolodjeye

candjî

Aplacaedje prono « s’ » + viebe «avatchi».

s’ avatchi (viebe å prono muroetrece)

  1. toumer dizo s' pwès.
    • Dizo les côps d’ picrea, li vî Lidje s’ avatchixh,
      Nos rouwales, nos cous-d’-sac, ces temoens d’ nosse passé,
      Ki nos peres ont basti, ki les siekes ont twezé,
      Ni sont pus k’ ene riwene, on trigu k’ esevlixh
      Li pô ki nos dmaneut di nos firs ratayons. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.141, “Li Trô Bottin” (fråze rifondowe).
    • Djourmåy et doûcetmint tos les escos d' cisse tere
      K' on-z a batjhi walone s' avatchixhèt sor mi
      Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 105 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî

 Loukîz a : « avatchi »

Ratournaedjes

candjî
s’ avatchi