s’ aprester

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Aplacaedje prono « s’ » + viebe «aprester».

Viebe

s’ aprester (viebe å prono muroetrece)

1. fé çou k' i fåt po ene sacwè ki va vni dins on près-futeur.
   • Divant l' waxhea k' est dsu l' bayåd, i s' aprestêye a dire årvey — Joseph Pirson (fråze rifondowe).
   • Come (...) amon l' pus gros mwaisse d' oujhene on s' aprestéve po-z aler « à la mer » ou « à la campagne », les Pîron estént come des agaesses so des tchôdès cindes po s' astapler ene sawice durant treus cwate samwinnes — Louis Lagauche, "Prindoz vosse bordon" (1937), p. 33 (fråze rifondowe).
2. si moussî comifåt.
   • Po vs aprester, i vos fåt co dpus d' tins k' ene vatche po veler - respectans l' bateme - — Auguste Laloux (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

fé çou k' i fåt po-z esse presse

• Francès : se préparer ^(fr); s’apprêter ^(fr)

si boter comifåt

• Francès : s’habiller ^(fr), se parer ^(fr)