Etimolodjeye

candjî

Do viebe « sôler » avou l’ cawete « -ant ».

Prononçaedje

candjî

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin sôlant sôlants
femrin padrî sôlante sôlantes
femrin padvant sôlante sôlantès

sôlant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ki fwait tourner l' tiesse come del gote.
    • Dismetant k' padrî lu, li solo rglatixh bén lon, so les verdeures et so les djalofrenes, et k' des sôlantès hinêyes amontèt do djårdén — MFab, "Li hatche di bronze" (1937), p. 69 (fråze rifondowe).
    • Cwand dji m' voe prijhnî des bijhes et des djalêyes
      Et k' i m' fåt bén viker come el fwait l' sodoirmant,
      Mi cour djereye do rpinde å lon ses evolêyes
      El sôlante florixhåjhe des prumîs tins crexhantsLouis Lagauche, "L' inmant", Li cité des Aclots, (1947), p. 131 (fråze rifondowe).
  2. soyant.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

candjî
ki fwait tourner l' tiesse come del gote
soyant