Etimolodjeye

candjî

Bodje « ponc- » ‎(« pont ») avou l’ cawete « -ea ».


Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
poncea ponceas

poncea omrin

  1. pitit pont.
    • A ! Come i dvént halcrosse li pôve pitit poncea
      Ki rloye les êrives do rew et et k' hosse e mantche,
      La k' ses longowès coxhes et kékès viyès plantches
      Sont dvnowes viermouyeuses do mossea
      Louis Lagauche, "L' inmant" (1947), p. 75 (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ houyeu) adjinçnaedje di takes po moenner les berlinnes del cadje al lavreye, lomé ptit pont pask' il est metou pus hôt ki les ôtes pårteyes del houyire.
    • A sandales, ployeyes a deus sol boird di tole, ele poûsnut les tchårs sol poncea. Firmin Callaert (fråze rifondowe).
    • Brès-d'-Fier fwait des teribes efôrts po griper å poncea tot s' aspoyant al rampe. Léon Mahy (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî

F. ponceau.