penêye
Loukîz a : «Penêye»
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /pɛ.nɛːj/ /pɛ.nej/ /pɛ.ne/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pɛ.nɛːj/
- Ricepeures : pe·nêye
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
penêye | penêyes |
penêye femrin
- aspiraedje di toubak dins s' narene.
- Ele ni tnèt a leus omes nén pus k' a ene penêye. — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
- Mamjhele ci, n’ valeut nén ene penêye,
Madame la fjheut des hihåhås,
Afîsse d’ avizer moens fanêye. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.121, “Nos Bottresses” (fråze rifondowe). - On a, onk et l' ôte si passe-tins; (...) Mi, c' est li ptite penêye. — Auguste Vierset (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîE rfondou walon :