Loukîz a : «Penêye»

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
penêye penêyes

penêye femrin

  1. aspiraedje di toubak dins s' narene.
    • Ele ni tnèt a leus omes nén pus k' a ene penêye. — Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
    • Mamjhele ci, n’ valeut nén ene penêye,
      Madame la fjheut des hihåhås,
      Afîsse d’ avizer moens fanêye. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.121, “Nos Bottresses” (fråze rifondowe).
    • On a, onk et l' ôte si passe-tins; (...) Mi, c' est li ptite penêye. Auguste Vierset (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
penêye